چگونه آتشفشان بسازیم

چگونه آتشفشان بسازیم؟

 

مواد مورد نیاز:

 6پیمانه آرد ، 2  پیمانه نمک ، 4 قاشق غذا خوری روغن ، آب گرم ، یک عدد بطری پلاستیکی، پودر لباسشویی

2 قاشق جوش شیرین، رنگ غذا ،سرکه ( البته میتونید به جای آرد و خمیر از گل هم استفاده کنید(

 

 

  روش کار: 

 

1. نخست مخروط آتش فشان را بسازیم.6 فنجان آرد 2فنجان نمک4 قاشق سوپخوری روغن غذا خوری و 2فنجان آب رامخلوط کنید. مخلوط بدست آمده باید یکنواخت ومحکم باشد(در صورت نیاز می توانید آب بیشتری اضافه کنید  (


2. بطری پلاستیکی را در ظرف مورد نظر به طور ایستاده قرار دهید و خمیر تهیه شده را در اطراف آن به شکل یک کوه آتش فشان فرم دهید البته توجه داشته باشید که آن را به طور کامل نپوشانید قسمت دهانه آن را برای اضافه کردن بقیه مواد خالی نگه دارید.


3. قسمت بیشتر بطری را با آب گرم پر کنید و مقدار کمی از رنگ قرمز غذارا به آن اضافه کنید.

4. پودر لباسشویی به محتویات بطری اضافه کنید.

5. دو قاشق سوپ خوری جوش شیرین به بطری اضافه کنید.

6. به آرامی سرکه را به بطری اضافه کنید.

 

مراقب باشید زمان فوران کوه آتش فشان رسیده است. 

 

نکات:

گدازه هایی با رنگ قرمز ملایم در نتیجه واکنش بین جوش شیرین وسرکه تولید خواهد شد.


در این واکنش مانند آتش فشان حقیقی گاز کربن دی اکسید هم تولید خواهد شد.


به دلیل تولید گاز کربن دی اکسید در بطری پلاستیکی فشاری ایجاد می شودو(به علت حضورپودر لباسشویی) حبابهایی از آتشفشان خارج خواهد شد که چهره زیبایی به آزمایش می دهد

اگر چند قطره رنگ زرد هم به آن اضافه کنید گدازه های خارج شده رنگ زیبا تر وطبیعی تری پیدا خواهند کرد.

با آب اکسیژنه خیلی کف  سریعتر و قشنگتر ی تولید می شود. با دی کرومات هم خوش رنگ می شود. 

 

 

یا ابتدا دی کرو مات آمونیوم را روی سینی می ریزیم و مانند یک تپه کوچک درست میکنیم و شعله ی آتش را روی آن میگیریم چند لحظه بعد واکنش صورت می گیرد و گرما و نور زیادی آغاز میکند .

شاید در ابتدا به نظر برسد که دی کرومات آمونیوم در حال سوختن است . اما این طور نیست . چون اگر یک بشر را روی آن بگذاریم ، واکنش متوقف نمیشود. اما اگر روی یک آتش ، بشر بگذاریم ، شعله آتش خاموش میشود .

---

توف آتشفشان

توف آتشفشانی

خاکسترهای آتشفشانی پس از رسوبگذاری در محیط‌های رسوبی توف‌های آتشفشانی را به‌وجود می‌آورند.

این سنگ‌ها به‌عنوان مصالح ساختمانی کاربرد دارند؛ مانند توف‌های سبزرنگ رشته کوه البرز.

پوکه ی معدنی

از پوکه‌ی معدنی به‌عنوان مصالح ساختمانی در سقف‌ و دیوارهای پیش ساخته ساختمان‌ها استفاده می‌شود.

سبک‌بودن، تخلخل زیاد و سیمان‌گیری خوب از ویژگی‌های این سنگ می‌باشد.

سنگ پا
 

محاسبات ریاضی

در معادلات ریاضی خصوصا در انجام برخی از معادلاتی که در آن از هر چهار عمل اصلی در آنها

به کار رفته باشد و همچنین با علامتی آشنا به نام پرانتز بر بخوریم  ..........

ابتدا باید از کجا شروع کنیم ؟؟؟


 
 

جمع ؟؟؟     تفریق ؟؟؟         ضرب ؟؟؟        تقسیم ؟؟؟

 

 

ترتیب عملیات : 

در عبارتهای که از پرانتز ، ضرب و تقسیم ، جمع و تفریق استفاده شده است ،

 ترتیب عملیات در محاسبه ی عبارت عددی به ترتیب زیر است :

 

الف) کروشه یا پرانتز (حاصل آن را از داخلی ترین پرانتز بدست می آوریم .)

ب) ضرب و تقسیم (از چپ به راست عمل مربوطه را محاسبه کنید)

ج(  جمع و تفریق ( از چپ به راست عمل مربوطه را محاسبه کنید )

 

مثال :         

 

ابتدا عبارت داخل پرانتز را محاسبه کرده، سپس ضرب و تقسیم های مربوطه و در نهایت محاسبه ی جمع و تفریق

 

نکته ) اگر ترتیب انجام عملیات با پرانتز مشخص نشده بود، ابتدا باید ضرب ها و تقسیم ها ، سپس جمع ها

و تفریق ها را انجام دهید.

 

چسب

از چسبها برای اتصال دادن پلاستیکها، چوبها، کاغذ، سرامیک و فلزات استفاده فراوانی می‌شود. خاصیت چسبانندگی یک بسپار به نیروهای چسبندگی آن بستگی دارد. بعضی از بسپارها به خاطر داشتن گروههایی با جاذبه‌های واندروالسی بیشتر چسبندگی خوبی دارند. بسپارهایی که چسبندگی خوبی نداشته باشند با افزودن یک اسید آلی یا موادی که گروههایی با جاذبه واندروالسی دارند، به صورت قابل اتصال در می‌آید. برای هر ماده‌ای با توجه به جنس و ساختار و نوع استفاده باید چسب مناسبی انتخاب کرد.

هجری شمسی

اگاه‌شماری از ۳۶۵ روز در قالب ۱۲ ماه تشکیل شده است و براساس گاه‌شماری جلالی (دقیق‌ترین تقویم جهان) سرآغاز آن اعتدال بهاری در نیمکرهٔ شمالی است. با این تفاوت که مبدأ آن هجری است. طراحان گاه‌شماری جلالی، گروهی ریاضیدان و اخترشناس بودند که نامدارترین آنها حکیم خیام ریاضیدان و شاعر ایرانی بود. اینان به سفارش ملکشاه سلجوقی و با اصلاح گاه‌شماری یزدگردی به این گاه‌شمار نوین دست یافتند. گاه‌شماری جلالی با حفظ سرآغاز و طول سال با تغییر مبدأ، اسامی و طول ماه‌ها در قالب گاه‌شماری هجری شمسی برجی درآمده و باز با تغییراتی در طول ماه‌ها ضمن تنوع اسامی آنها، عنوان تقویم هجری شمسی پیدا کرد.

این تقویم بر پایه سال اعتدالی خورشیدی برابر با ۳۶۵٫۲۴۲۱۹۸۷۸ روز است. که سال تقویمی آن ۳۶۵ و ۳۶۶روزه (کبیسه) می‌باشد.

هر سال دارای ۴ فصل با نام‌های بهار، تابستان، پاییز و زمستان است و هر فصل ۳ ماه دارد و هر ماه تقریباً ۴ هفته و هرهفته ۷ روز با نام‌های شنبه، یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه (آدینه) دارد. هر سال با ۱ فروردین و فصل بهار آغاز می‌شود.

بلندترین روز سال در ۱ تیر و بلندترین شب سال در شب یلدا (از غروب ۳۰ آذر تا طلوع آفتاب در ۱ دی) رخ می‌دهد. طول ماه‌های این گاه‌شماری در طول تاریخ و در کشورهای مختلف متفاوت بوده است، ولی از حدود سال ۱۳۴۸ در ایران و افغانستان طول ماه‌ها یکسان است.[۲] طول ماهها در نیمه اول سال ۳۱ روزه و در نیمه دوم سال ۳۰ روزه است با این تفاوت که ماه پایانی (اسفند) ۲۹ روزه است و تنها در سالهای کبیسه ۳۰ روز خواهد داشت. طول و نام کنونی این ماه‌ها در جدول زیر آمده است:

آتش فشان

آتشفشان روزنه‌ای در سطح زمین است که سنگ‌های گداخته، خاکستر و گازهای درون زمین، از آن به بیرون فوران می‌کنند. فعالیت آتشفشانی با برون‌افکنی سنگهای مذاب، با گذشت زمان، باعث پیدایش کوه‌های آتشفشانی بر سطح زمین شده است. آتشفشان‌ها معمولاً در نقاطی یافت می‌شوند که صفحه‌های سخت پوسته زمین‌ساخت، همگرایی یا واگرایی دارند. هر آتشفشان سه قسمت اصلی دارد:

۱ - دهانه: که نوک آتشفشان است.

۲ - اتاقک مواد مذاب و داغ آتش فشان: محلی که مواد مذاب قبل از فوران آن جا جمع می‌شود.

۳ - مجرای مرکزی: محل اتصال اتاقک به دهان آتشفشان است.

درون زمین، تودهٔ سنگهای آذرین با حرارت بسیار زیاد (حدود ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد و بیشتر) وجود دارد که ماگما (تَفتال) نامیده می‌شود. ماگما، با رسیدن به سطح زمین، سرد و جامد شده و گُدازه نامیده می‌شود که این فرایند باعث تشکیل آتشفشان می‌شود. در ماگما و گدازه، حباب‌های گاز وجود دارد

که در زمان فوران باعث انفجار می‌شود

پا

پا یا اندام تحتانی یا لِنگ قسمتی از بدن جانوران است که بدن را بالاتر از زمین نگه می دارد و برای حرکت استفاده می شود. قسمت پایین پا که از بدن حیوان دورتر عضوی متصل شده که تمام وزن بدن بر روی آن قرار می گیرد و آن قسمت بر روی زمین قرار می گیرد.

معمولاً جانوران پاهای جفت با هم دارند ولی جانورانی وجود دارد که پاهای فرد داشته باشند

در بعضی از تقسیم‌بندی‌ها، جانوران را بر اساس تعداد پاهایشان تقسیم‌بندی می‌کنند: تک پایی، دو پایی و غیره، تا جایی که بعضی از حیوانات بیش از ۱۰۰ پا دارند. 

پا یا اندام تحتانی در کالبدشناسی عبارت است از مجموعه لگن خاصره، ران، زانو، ساق، مچ، قدم، کف پا و انگشتان پا. استخوان‌های لگن خاصره نیز جزو اندام تحتانی هستند.

پاها در تمام طول روز وزن ما را تحمل می‌کنند ، هر جا که بخواهیم ما را می‌برند و بدن ما را به زمین متصل می‌کنند. بعضی از مردم پا را ریشه و مرکز بدن می‌خوانند. اما با توجه به کار ارزشمندی که پاهایمان برای ما انجام می‌دهند ما هیچ کاری برای آنها انجام نمی‌دهیم.

آنها را در کفش خفه می‌کنیم و تا زمانی که برای ما خطر جدی ایجاد نکنند به آنها توجه نمی‌نماییم. نتیجه اینکه در زندگی روزمره از هر 10 نفر 7 نفر به مشکلاتی دچار می‌شوند که کاملاً قابل پیشگیری هستند.

روبرت کورنفورد متخصص بیماریهای پا در نیویورک گفت : من همیشه افرادی با پاهای پینه بسته، انگشتانی چکشی و کف پای دردناک را مشاهده نموده‌ام. این مشکلاتی که در اینجا نام برده‌ام بیماریهای مهمی نیستند اما بعضی مواقع مشکلات پا باعث ایجاد درد و مشکلاتی در نواحی دیگر بدن می‌شوند.

طبق نظریه متخصصان یکی از بهترین راههای درمان پا، جلوگیری از ایجاد اصطکاک و سرایت بیماری به نواحی دیگر مانند زانو،‌ باسن، کمر و شانه‌ها می‌باشد.

یکی از روشهای مراقبت از پا، یوگا می‌باشد. زمانیکه دردها و بیماریها را از طریق یوگا از بین ببرید، از بروز بیماریهایی نظیر کمردرد و بیماریهای دیگر استخوانی جلوگیری می‌نمایید. یوگا نه تنها ماهیچه‌ها را تحت کشش قرار می‌دهد، بلکه به درمان التهابات پا و مشکلات آن نیز کمک می‌نماید.

دهان

دهان اوّلین عضو دستگاه گوارش بدن است که غذا و آب برای گوارش اول وارد این عضو می‌شوند. دهان شامل حفره دهان، دندانها، زبان، بزاق، لثه و سقف دهان است. فک بالا ثابت است و حرکت نمی‌کند. ولی فک پائین حرکت دارد و عمل باز و بسته شدن دهان را انجام می‌دهد. در داخل استخوان هر فک حفراتی وجود دارد که ریشه دندانها در آن قرار می‌گیرد. در این حفرات دندانها بوسیله الیاف دور دندان به استخوان فک متصل می‌شوند. روی آرواره‌ها و دور دندان را لثه می‌پوشاند. به آرواره لثه و الیاف نگهدارنده دور دندان بافت نگهدارنده دندان گفته می‌شود. دهان انسان در اعمال زیادی نظیر حرف زدن خندیدن. چشیدن . گاز گرفتن. جویدن و بلعیدن غذا شرکت دارد. اولین قدم در راه گوارش غذا. خرد کرد و جویدن مواد غذایی است که توسط دندانها صورت می‌گیرد . هرکدام از دندانها با شکل خاص خود به عمل جویدن کمک کی کنند. دندانهای پیشین برای بریدن . دندانهای نیش برای پاره کردن و دندانهای آسیا (دندان‌های آسیاب کوچک و دندان‌های آسیای بزرگ) برای خرد کردن لقمه شکل گرفته‌است.

بینی

در انسان استخوان خیشبخش پشتی  زیرین، تیغه بینی را ایجاد می‌کند. استخوان ومر یکی از استخوان‌های فرد جمجمه است. خیش در خط میان‌پیکانی  قرار گرفته و با استخوان‌های پروانه‌ای ، پرویزنی ، کامی چپ و راست، و بَرواره‌ای  چپ و راست مفصل می‌شود. بخش قدامی تیغه بینی غضروفی است.

بخش خارجی بینی ناحیه برآمده و سطحی است که در وسط صورت قرار دارد و شامل دو بخش است بخش استخوانی ، شامل استخوانهای بینی و زایده پیشانی فک بالا و بخش غضروفی که شامل تعدادی غضروف بهم چسبیده است.

ر هر فرد به طور طبیعی، در هر طرف بینی سه بر آمدگی استخوانی در داخل بینی (دیواره طرفی) وجود دارد که در فارسی شاخک و در اصطلاح پزشکی توربینت یا کونکای بینینامیده میشوند.هر شاخک استخوان نازک و پهنی است که روی آن را نسج نرم و مخاط می‌پوشاند و به ترتیب شاخکهای فوقانی ، میانی و تحتانی نامیده میشوند.

سر

سَر بالاترین بخش بدن انسان و یکی از اندام موجود در بیشتر جانداران است. مغز انسان و بیشتر موجودات در سر آنها قرار دارد. دستگاه عصبی مرکزی قسمتی از دستگاه عصبی است که در درون محفظه‌ای استخوانی به نام استخوان جمجمه و ستون فقرات قرار گرفته است و شامل: مغز و نخاع می‌باشد. از نظر ساختمانی در سیستم اعصاب مرکزی دو قسمت به نامهای ماده سفید و ماده خاکستری قابل تشخیص می‌باشد. مغز شامل قسمتهای متنوعی است که هر کدام از آنها در عین حال که با یکدیگر در ارتباط هستند کارهای متفاوتی را انجام می‌دهند.

 پرده داخلی چسبیده به مغز و نخاع بوده و کار تغذیه مغز را برعهده دارد.

پرده میانی : پرده میانی عنکبوتیه نام دارد که به پرده خارجی چسبیده و از پرده داخلی کم و بیش فاصله دارد.

پرده خارجی : از بافت پیوندی محکم تشکیل شده و به استخوانهای محافظ چسبیده است.

در فاصله بین عنکبوتیه و پرده داخلی مایع شفافی قرار گرفته است که از ترشحات رگهای خونی است. این مایع را مایع مغزی-نخاعی می‌گویند و کار آن محافظت از بافت عصبی است. مخ بزرگترین قسمت مغز است و دارای دو نیمکره است که توسط رشته‌های عصبی محکم و سفید رنگی بهم متصلند و ارتباط دو نیمکره نیز از طریق همین رشته‌های عصبی صورت می‌گیرد. قسمت سطحی مخ، خاکستری رنگ است و قشر مخ نامیده می‌شود. قشر مخ در انسان به علت وسعت زیاد خود و جای گرفتن در فضای محدود حالت چین خورده دارد. در زیر قشر مخ ماده سفید رنگی وجو دارد که از اجتماع رشته‌های عصبی میلین دار تشکیل شده است و این رشته همان دنباله‌های نورونهایی هستند که در قشر خاکستری با سایر قسمتهای دستگاه عصبی قرار دارند.