مداد ابزاری برای نوشتن، طراحی و نقاشی است و در انواع گوناگونی وجود دارد. در فارسی مداد به معنای مرکّب تحریر بوده و در متون کهن همین معنا را می دهد. بخش خارجی مدادها معمولا از چوب یا کاغذ ساخته شده می‌شود و درون آن مغزیِ مداد که بخش استوانه‌ای شکل و باریکی است قرار می‌گیرد. این مغزی از ماده سیاهی به نام گرافیت یا مواد رنگی به همراه ترکیبات دیگر تشکیل می‌شود.
مدادتراش، مدادپاک‌کن و کاغذ از دیگر نوشت‌افزارهایی هستند که همراه با مداد استفاده می‌شوند.
از سالهای ۱۵۰۰ میلادی بود که معادن گرافیت در منطقه گری ناتز شهر کامبریا در انگلستان کشف شد. دولت انگلستان به خاطر کاربرد گرافیت در توپ‌های جنگی از این معادن بهره برداری می‌کرد. اما مردم منطقه از گرافیت برای علامت زدن قایق‌هاشان بهره می‌بردند که همین مساله باعث قاچاق آن به عنوان جسمی برای علامت زدن شد.
در سال ۱۵۶۰ میلادی یک زن و شوهر ایتالیایی با قرار دادن یک تکه گرافیت میان دو تکه چوب سرو اولین مداد به شکل امروزی را اختراع کردند. پس از ابتکار خانواده ایتالیایی در قرار دادن گرافیت میان چوب این ایده تاکنون با اندکی تغییر به عنوان ایده اصلی طراحی مداد به کار گرفته شده است.
مداد سیاه
